ین ژاپن و تاریخچه آن به سکههای برنزی Wu Zhu متعلق به سلسله هان در حدود ۲۲۱ پیش از میلاد بر میگردد. بعد از آنها در قرن هشتم، ژاپنیها چنین سکههایی را از کشور چین وارد کردند. در سال ۷۰۸، دولت ژاپن سکه مس و نقره خود را به نام Wado Kaichin یا WadoKaiho ضرب کرد که وزن و ابعاد و شکل آن درست شبیه سکه Kai Yuan Tong Bao چینی بود.
اعتبار هدیه بگیرید و مشارکت کنید
با اعتبار هدیه، از خدمات ویژه استفاده کنید
در بازارکار حسابداری و مالی بدرخشید
خدمات مالی و حسابداری خود را معرفی کنید
۲۵۰ سال بعد دولت ژاپن وارد دورهای از رکود شد و قادر به ضرب ارز رایج خود مانند گذشته نبود؛ بنابراین شروع به وارد کردن ارز چینی کرد. اما همه اینها تقاضا برای پول نقد را که ناشی از رشد تجارت و گسترش اقتصادی بود، رفع نکرد. برای پاسخگویی به این نیاز، دو سکه ژاپنی در فاصله (قرن ۱۴ تا ۱۶) با نام Toraisen و Shichusen به گردش درآمدند.در اواخر قرن ۱۵، جنگسالاران برای پرداخت بدهیهای کلان خود نیاز به پول داشتند و به همین منظور سکههای طلا و نقره با نام کوشو کین ضرب شد.
ین ژاپن از کجا آمد؟
واحد پول قدیم ین ژاپن
Toyotomi Hideyoshi سیستمی یکپارچه ایجاد کرد که علاوه بر سکههای نقره و مس، شامل طلا هم شد. مکان ضرب سکه در Kinza Gold واقع شده بود؛ یعنی همان مکانی که دفتر اصلی بانک مرکزی ژاپن در آن قرار دارد. اگر چه استفاده از پولهای کاغذی تقریبا از سال ۱۶۰۰ تا وقتی که دورهی بازسازی میجی شروع نشده بود،رایج نبود. موتسو هیتو ملقب به (میجی) خواهان متمرکز کردن سکههایی با ارزش مختلف شده بود و این روند از دوره Edo آغاز شد. بنابراین ین ژاپن در سال ۱۸۷۱ به وجود آمد. قانون پول جدید و رایج ژاپن مانند سیستم پولی اروپا در مورد واحدهای پولی رن، سن و ین ایجاد کرد. بنابراین قانون استاندارد طلا تصویب شد و ین ژاپن جایگزین طلا و نقره شد. اولین اسکناسهای ملی ژاپن در دههی ۱۸۷۰ مانند اسکناس آمریکایی در آن دوره چاپ شد.
سیاست بانکها برای ین ژاپن
تغییرات ارز شناور ین ژاپن
با این وجود حدود ۱۵۳ بانک در اواخر قرن نوزدهم و در سال ۱۸۸۲ یعنی زمانی که دلار آمریکا تاسیس شد، قدرت خود را از دست دادند. ین ژاپن در سال ۱۸۷۲ به عنوان بخشی از مدرنیزاسیون سیستم پولی ژاپن معرفی شد. ارزش ین ژاپن به طور مستقیم با ارزش طلا ارتباط داشت. بعد از کاهش ارزش واحدهای پولی در نتیجهی جنگ جهانی دوم، سیستم برتون وودز ین ژاپن را به دلار آمریکا پیوند داد؛ وقتی ایالات متحده شروع به رعایت دقیقی از استانداردهای طلای خود در سال ۱۹۷۰ کرد، ین ژاپن در سال ۱۹۷۳ شناور شد. از همین سال، دولت ژاپن سیاست مداخلهی ارزی خود را حفظ کرده است.
دولت ژاپن بر بازار صادرات رقابتی متمرکز شده است و در تلاش است که ارزش ین ژاپن را که در سطح پایینی قرار دارد، افزایش دهد. قرارداد پلازا از سال ۱۹۸۵ به طور موقت، این وضعیت را تغییر داد و ین ژاپن در برابر دلار آمریکا قد علم کرد و ارزش تولید ناخالص داخلی ژاپن نسبت به آمریکا افزایش پیدا کرد؛ اما از این زمان به بعد از ارزش ین ژاپن بسیار کاسته شد. دولت ژاپن یک سیاست نرخ بهرهی صفر و سیاست مبارزه با تورم شدید را در نظر گرفته است.
واحد پول ین ژاپن از ارزش کمی برخوردار است و دولت ژاپن نمیتواند از آن به طور نامحدود حمایت کند. این شرایط شبیه به سال ۱۹۹۸ است؛ یعنی زمانی که نرخ بهرهی پایین باعث بی ارزش شدن واحد پول ژاپن شد و تعداد اندکی از شوکهای اقتصادی جهانی اخیرا باعث شده است که ین ژاپن به سرعت افزایش پیدا کند.
منبع:
مدیر مالی
ثبت نام و عضویت میز کار