شاید شما نیز در اطراف خود با کسانی برخورد کرده باشید که زندگی فقیرانهای دارند، با ظاهری ژنده و مندرس رفتوآمد میکنند و زندگی سختی را میگذارنند. اما به ناگاه و معمولاً پس از مرگشان مشخص میشود که پول زیادی داشتهاند و با وجود توانایی مالی، سال های سال به سختی روزگار گذراندهاند. حال سؤال اینجاست که آیا باید اینگونه افراد را به سبب پایداری و صرفهجویی بسیار مورد تشویق قرار داد، یا آنکه به دلیل خساست بیش از حد سرزنش کرد
اعتبار هدیه بگیرید و مشارکت کنید
با اعتبار هدیه، از خدمات ویژه استفاده کنید
در بازارکار حسابداری و مالی بدرخشید
خدمات مالی و حسابداری خود را معرفی کنید
تاکنون در مقالات بسیاری از اهمیت پسانداز و صرفهجویی سخن گفتهایم و مخاطبان را دعوت کردهایم که با کاستن از هزینهها، آینده بهتری را برای خود بسازند. اما اگر فرد نتواند از این آینده بهتر برخوردار شود، تمام تلاشها و سختیها بیفایده خواهد بود. اینگونه صرفهجویی افراطی، در بسیاری موارد نوعی بیماری روانی است که در اثر شرایط سخت به وجود آمده و فرد را گرفتار خود ساخته است. افرادی که چنین روحیهای دارند، با نوعی وسواس شدید به جمع کردن پول میپردازند و هر ریال هزینه برای آنها ایجاد اضطراب میکند. آنها فراموش میکنند که پول، سرمایه، صرفهجویی و کار همه و همه برای ساختن زندگی مرفه و بهتر است و بدون این هدف، تلاشی پوچ و بیثمر خواهد بود.
در واقع، افراط در صرفهجویی و هراس از خرج شدن پول، نه تنها آینده مورد نظر را تخریب میکند، بلکه حوزههای متفاوت زندگی را تحت تأثیر قرار داده و به نابودی میکشاند. پیش از هر چیز، خانواده اینگونه افراد در اثر فشار صرفهجویی آسیب میبیند. آموزش فرزندان، تغذیه و پوشاک آنها از جمله مهمترین مسائلی است که در این روش آسیب میبیند. بهعلاوه روابط عاطفی میان زوجین نیز مستلزم میزان معقولی از هزینه است که بدون آن، ادامه زندگی دشوار خواهد بود. با این حال، صرفهجویان افراطی بی توجه به اینگونه مسائل به روش ذهنی و روانی نادرست خود ادامه میدهند و خانواده را با دردسرهای عمیقی مواجه میسازند.
وجهه اجتماعی و شأن فردی نیز از جمله دیگر حوزههایی است که نیازمند پول خرج کردن است. هر یک از ما در حضور جمعی خود نیازمند آراستگی و درجهای از صرف هزینه هستیم. بدون این کار، شأن اجتماعی فرد آسیب میبیند و دیگران به چشم انسانی نیازمند به او مینگرند. امری که از جهات گوناگون نادرست و زیانبار است. توجه داشته باشید که گرایش به ژندهپوشی و ناآراستگی به هر دلیل نادرست است. بدون شان اجتماعی، وجوه دیگر زندگی نیز آسیب میبینند و از این جهت، حضور مؤثر و آراسته در جامعه فراتر از ضرورتی بیرونی است.
برای جلوگیری از چنین رویکردهایی باید روشهای موثری را در پیش گرفت. اگر فرد با حالتی وسواسی و مبتنی بر اضطراب به جمعآوری پول میپردازد، به احتمال زیاد مداخله روانپزشک و حتی مصرف دارو مورد نیاز خواهد بود. اگر شدت مسأله کمتر است، اعضای خانواده میتوانند از طریق گفتگوهای صمیمانه، اهمیت خرج شدن پول برای موارد ضروری را به فرد یادآور شوند. او باید به این مسأله آگاهی یابد که رفع سطحی منطقی از نیازها، لازمه زندگی موفق است و نباید با تکیه بیش از حد روی صرفهجویی خود را از لذتهای زندگی محروم ساخت.
ماهنامه معیشت، شماره ۱۴، آبان ۹۴
ثبت نام و عضویت میز کار