کودکان را برای شغل آینده آموزش دهید  

برخی خانواده‌ها می‌گویند آرزوهای کودکانه ارزش توجه کردن ندارد، اما برخی روان‌شناسان معتقدند باید از کودکی هدایت شغلی کودکان را جدی گرفت، هرچند برخی عقیده دارند که در دنیای کمبود شغل این توصیه به شوخی شبیه است.برای آموزش شغلی کودکان، باید کارهایی به آنان واگذار شود که بتوانند با روش معین آنها را با موفقیت انجام دهند. 

لازم نیست آن کار در زمان کوتاهی کامل شود، بلکه می‌توان ماه یا حتی سالی را به آن اختصاص داد. کودک باید در انتخاب لوازم کار آزاد باشد و در برابر کیفیت کاری که انجام می‌دهد، احساس مسوولیت کند. به جای این که به او بگویید: «این جارو را بگیر و به این صورت اتاق را تمیز کن»، بهتر است چگونگی انجام کار را بر عهده خود او بگذارید و به او اطمینان دهید به هر نحوی که می‌خواهد کار را انجام دهد. برای شروع آموزش از کارهای بدنی استفاده کنید و کم‌کم به کارهایی که به فکر و سازماندهی نیاز دارد، روی بیاورید. هر اندازه کاری پیچیده‌تر و مستقل‌تر باشد، از نظر آموزشی موثرتر است. 

کودکان باید از سنین کم در کارهای خانواده شرکت داده شوند و البته نباید در این کار خیلی زیاده‌روی کرد. میزان کار پدر و مادر با کودکان باید کاملا متفاوت باشد. اگر در منزل کار می‌کنید، کودک باید عادت کند به هر نحوی که می‌تواند به شما کمک کند. کارهایی را که از عهده کودک بر می‌آید، به او واگذار کنید. کودک باید یاد بگیرد کارهایی را که در ابتدا برای او خسته‌کننده به نظر می‌رسد نیز تحمل کند و این حقیقت را درک کند که اهمیت یک کار تنها به خاطر جذابیت آن نیست، بلکه به خاطر ضرورت و فایده آن نیز هست. والدین باید صبور باشند و بتوانند بدون «گله و شکایت»، کارهای ناخوشایند و نادرست کودکان را تحمل کنند. اگر ارزش اجتماعی شغلی برای او روشن باشد، حتی اگر ناخوشایند نیز جلوه کند، انجام آن می‌تواند باعث شادمانی و رضایت او شود. 

اگر کودک ضرورت انجام کار خاصی را احساس نمی‌کند و نمی‌توان تمایل به انجام آن را در او ایجاد کرد، می‌توان از روش تقاضا و درخواست بهره گرفت. درخواست یا تقاضا می‌تواند به کودک آزادی انتخاب بدهد. باید به گونه‌ای عمل کرد که کودک فکر کند درخواست را با تمایل قلبی خود و نه از روی اجبار اجابت می‌کند. از روش درخواست یا تقاضا زمانی باید بهره گرفت که کودک با طیب خاطر کار را انجام دهد. هرگز کودک را برای این که کاری را ناقص انجام داده است، سرزنش و تنبیه نکنید. بسادگی و با آرامش به او بگویید کارش را بخوبی انجام نداده است و باید آن را درست و کامل انجام دهد. ما تشویق یا تنبیه در قبال کار را پیشنهاد نمی‌کنیم. کودک باید از موفقیت در انجام کار، احساس رضایت کند.

بهتر است به فرزندمان بگوییم که همه شغل ها خوب و ضروری هستند و فرقی نمی کند که چه شغلی داشته باشی. مهم این است که هر شغلی که داری سعی کنی در آن بهترین باشی، مثلاً یک پرستار خوب ، بهتر از یک پزشک متوسط است و یک پزشک خوب هم بهتر از یک پرستار متوسط است. در همین مثال، خود پزشکی و پرستاری مورد قضاوت قرار نمی گیرد که کدامش بهتر است، بلکه ملاک قضاوت این است که کدامشان در شغل خود بهتر هستند.

اگر فرزندمان با این ذهنیت بزرگ شود، درگیر این نخواهد بود که "اگر فلان رشته را که بدان علاقه مندم انتخاب کنم شاید اطرافیانم ناراضی باشند" بلکه انتخابی که بدان علاقه دارد را در پیش می گیرد و سعی می کند در مسیر انتخابی اش، بهترین باشد.

منبع:

عصر ایران

jamejamonline