انواع درآمد  

کدام یک از جملات بالا به دایره ادبیات کلامی شما نزدیک تر است؟ کدام جمله برای شما آشناست؟ کدام جملات، شما را به هیجان می آورد و کدام یک شما را اشفته می کند؟

1. من به دبنال شغلی مطمئن، ایمن و با حقوق و مزایای خوب هستم.

2. بابت کاری که انجام می دهم، ۱۲ درصد کمیسیون می گیرم.

3. من به دنبال مدیری جدید برای اداره شرکت تازه تاسیسم هستم.

4. حداقل نرخ بازده مورد انتظارم از این سهام ۴۵ درصد است.

هر یک از پرسشهای فوق بیانگر روش کسب درآمد خاصی می باشد

رابرت کیوساکی، سرمایه گذار و نویسنده پرفروش پدر پول دار، پدر بی پول، معتقد است روش های کسب درآمد در دنیا به ۴ دسته زیر تقسیم می شود:

انواع نظام های درآمدی از دید رابرت کیوساکی

1_کارمند

2_ خویش فرمایان

3_صاحب کسب و کارهای بزرگ

4_سرمایه گذار

دسته کارمندان: (Employee) کارمندان افرادی هستند که در ازای کاری که انجام می دهند و ارزشی که ایجاد می کنند، حقوق می گیرند. در حقیقت حقوقی که به کارمند داده می شود، کمتر از ارزشی است که وی ایجاد می کند، زیرا کارمند باید برای سازمانی که او را استخدام کرده است، سود دهی داشته باشد؛ مثلا اگر یک کارمند در سازمانی در ماه ۵ میلیون تومان ارزش خالص ایجاد کند، یک میلیون تومان آن برای خودش است و ۴ مییون تومان دیگر سهم آن سازمان. از بین ۴ جمله بالا، جمله اول بسیار نزدیک به طرز فکر یک کارمند است. رابرت کیوساکی در باره این دسته می گوید :” شعار کارمندان، داشتن امنیت شغلی و به اصطلاح یک آب باریکه است، تا درگیر پستی و بلندی و تلاطم های زندگی نشوند.” درآمد نظام کارمندی درآمدی فعال است و با زمانی که برای آن شغل صرف می کند، ارتباط مستقیم دارد.

افراد شاغل در این گروه به دنبال شغل دائمی و مطمئن با در آمدی متوسط ولی مستمر میباشند ، این دسته از افراد همیشه در حال کار کردن برای دیگران هستند و به ازای میزان کارکردشان دستمزد دریافت میکنند.

این گروه سعی میکنند با بیشتر یا بهتر کار کردنشان درآمدشان را افزایش دهند.

ارزش اصلی این گروه امنیت میباشد ، امنیت در کار ، امنیت در درآمد ، امنیت در دوران بازنشستگی.

دسته خویش فرمایان » صاحبان کسب و کار کوچک: (Small business )خویش فرمایان افرادی هستند که می خواهند رئیس خود باشند و کارها را خودشان انجام دهند و تمایلی به تشکیل تیم و تفویض اختیار به دیگران ندارند. دارندگان کسب و کارهای کوچک و مستقل مثل خرده فروشان، مشاوران، پزشکان و … از این دسته هستند. درآمدی که این دسته از افراد کسب می کنند، برابر با ارزشی است که ایجاد می کنند؛ مثلا اگر یک پزشک، ماهی ۱۰ میلیون تومان ارزش خالص ایجاد کند، کل آن مبلغ برای خودش است. از بین جملات ابتدای مقاله، جمله دوم بسیاز نزدیک به طرز فکر خویش فرمایی است. رابرت کیوساکی در مورد این این دسته می گوید :” شعار این افراد، استقلال کاری است و معمولا در آموزش به دیگران محتاطانه عمل می کنند؛ زیرا تمایلی به ایجاد رقیب کاری ندارند.” درآمد این دسته از افراد نیز مانند دسته کارمندی، از نوع فعال است و درآمدشان ارتباط مستقیمی با زمان صرف شده آنان برای شغل مورد نظر دارد.

افراد شاغل در این دسته صاحبان مشاغل خویش فرما و کوچک میباشند ، صاحبان فروشگا ها ، موسسات کوچک ، خرده فروشان و ...

این افراد بر اساس آرمان ها و ارزشهای خود میگویند : اگر میخواهی کاری درست انجام شود خودت انجامش بده و بر این اساس سعی دارند همیشه کار را مستقل انجام دهند. در این گروه بیشترین مسئولیتها بر دوش صاحبان کسب و کار میباشد و کیفیت کار بر اساس میزان توانایی فردی آنهاست.

ارزش این افراد حفظ درآمد متوسط در کسب و کار میباشد.

دسته صاحبان کسب و کارهای بزرگ: (Big business  ) صاحبان کسب و کارهای بزرگ افرادی هستند که برای پیش بردن کار خود، از دیگران استفاده می کنند. این افراد مایلند افراد هوشمند را از هر ۳ دسته کارمندان، خویش فرمایان و صاحبان کسب و کارهای دیگر گرد آورند و انجام کارها را به آن ها بسپارند. صاحبان کارخانه های بزرگ تولیدی، شرکت های بزرگ توزیع، شرکت های خدماتی با کارکنان زیاد و … از این دسته محسوب می شوند. رابرت کیوساکی می گوید :”شعار صاحبان کسب و کارهای بزرگ این است : هنگامی که بتوان کسانی را پیدا کرد که کار را بهتر از خودتان انجام می دهند، چرا کار را به آن ها نسپارید؟” از بین ۴ جمله ابتدای مقاله، جمله سوم بسیار شبیه طرز فکر این افراد است. صاحبان کسب و کارهای بزرگ اعتقاد دارند اندیشیدن، دشوارترین کار است. به همین دلیل کمتر کسی به آن می پردازد؛ پس بهتر است شما بقیه کارها را به دیگران بسپارید و خودتان بیندیشید. در حقیقت در آمدی که این افراد ایجاد می کنند، درآمد غیر فعال است؛ زیرا میزان کسب درآمد، ارتباط مستقیمی با زمان صرف شده توسط صاحب کسب وکار ندارد. ممکن است صاحب یک کارخانه بزرگ، برای امضای یک قرارداد به مدت یک هفته به کشور دیگر سفر کند، در این مدت تولید کارخانه او قطع نشده و درآمد او نیز متوقف نمی شود.

افرادی مثل بیل گیتس ، این گروه سعی دارند با راه اندازی بنگاهها ، شرکتها ، و موسسات بزرگ به درآمدی ایده آل برسند ، افراد مدیر در این گروه حداقل ۵۰۰ کارمند را در خدمت شرکت خود دارند و سعی میکنند با استفاده از تعدادی افراد خبره ، توانمند و با تجربه کارهای شرکت خود را انجام دهند و به صورت گروهی به درآمدی بالا برسند.

شعار افراد این گروه این است : سیستم مناسب ، شبکه کار گروهی قوی ، استفاده از باهوش ترین و بهترین افراد ، دقیقا بر خلاف گروه دوم که میخواهند خودشان همه کارها را انجام دهند.

دسته سرمایه گذاران: (Investorُs  ) سرمایه گذاران افرادی هستند که با پول خود، پول می سازند. این افراد نیازی به کارکردن ندارند؛ زیرا پول برای آن ها کار می کند. سرمایه گذار طلا، ارز، سهام دار بورس و … از این دسته محسوب می شوند. جمله چهارم از بین ۴ جمله ابتدای مقاله، بسیار نزدیک به طرز فکر این دسته از افراد است. رابرت کیوساکی می گوید :” شعار سرمایه گذاران، رسیدن به آزادی و استقلال مالی است؛ رسیدن به نقطه ای که برای گذران زندگی با سطح آسایش مطلوب نیازی به کار کردن و صرف زمان و جسم نباشد.” بدیهی است درآمد سرمایه گذاران از نوع درآمد غیر فعال است

افراد مربوط به این گروه با شناسایی بازارها ، مطالعات دقیق ، معاملات ، تغیرات بازار ، بورسها و با سرمایه گذاریهای کوچک و بزرگ سعی میکنند از پولشان بهترین استفاده را میکنند. این گروه سعی دارند از پول ، پول بسازند.

این گروه بر این باورند : سرمایه گذاری مناسب و به موقع مساوی است با سود بالا و باورنکردنی.

دسته چهارم از پول بیشترین استفاده را میبردند ، دسته سوم از افراد و کار گروهی بیشترین سود را میبردند اما دسته اول و دوم در خدمت این دو گروه هستند.

تفاوت اصلی سمت راست و چپ :

سمت چپ : تلاش میکنند تا با کار سخت درآمدی مناسب داشته باشند ، درآمدی همراه با امنیت ، آنها میکوشند تا از طریق کار بیشتر درآمد خود را افزایش دهند.

سمت راست : آنها منظورشان از درآمد چیز دیگریست، آنها سعی میکنند با کار و تلاش به استقلال مالی برسند ، آنها به دنبال آزادی مالی هستند و نمیخواهند تا آخر عمر خود را درگیر شغلی خاص کنند و تا آخر عمر در حال کار کردن باشند.

منبع:

راز موفقیت
نوین